Van inter-esse en interactie naar een zondagse bezinning
Essentiële filosofische denkers uit het verleden hadden even complexe als persoonlijke strevingen. Maar de meesten zochten naar verheldering of verlichting: in gegevens en vormen, in verleden en heden, in taal en intuïties, in het dagelijkse gemoed of de nachtelijke beleving, uiteindelijk in de best denkbare toekomst voor mens en heel-al.
Als bepaalde meester-denkers daadkracht gingen bepleiten, ontstonden gevaren. Zelfs bij de meest authentieke filosofen bestonden tendenties naar een absoluut spreken of een hunker naar absolute (wereld)heersers. De meeste filosofen evenwel hadden evengoed een fundamentele neiging tot vrij spreken en reflecteren, na-denken, her-denken, om eventueel zelfs tot een radicale ommekeer te
komen in hun zijn en denken.
MEER EN MEER ERVARING
Voor een totaliserende denker zoals de Duitse filosoof G.W.F. Hegel stond het ware gelijk aan het geheel: ‘Das Wahre ist das Ganze’. Maar dat ware is voor hem ook tijds- en ontwikkelingsgebonden. Hegel stelt bijvoorbeeld dat de Uil van Minerva “pas ’s nachts” aan zijn vlucht begint: het filosofische inzicht komt na de gebeurtenissen.
REFLECTIE EN VOORSPIEGELING
Latere denkers werden niettemin afkerig van een aanmatigend systeemdenken zoals dat van Hegel. Sommigen keerden zich af van alle strakke logica en vooruitgangsdialektiek om meer fragmentarisch te ‘schouwen’. Zoals T.W. Adorno, die soelaas zocht in muziek en andere kunsten: “Das Ganze ist das Unwahre”.
G.W.F. Hegel was evenwel niet zo’n eenzijdige denker als vaak wordt voorgesteld. Hij hoopte alvast op een historische ontwikkeling waarbij op dialectische wijze een ‘verzoening’ tussen tegendelen mogelijk zou worden. Bij zijn utopische verzuchtingen past ook de hunker naar eenvoudige verheven momenten, zoals we die op een mooie zondag kunnen beleven: “Natuurlijk moet de mens zich met het eindige bezighouden; maar er bestaat een hogere noodzakelijkheid, waarin de mens een zondag van het leven heeft, waarin hij zich boven de alledaagse zakelijkheid verheft, waarin hij zich met het waarachtige bezighoudt en er zich van bewust wordt.”
Op zondag 15-09-2019 proberen we alles bewuster te beleven en toch dromend vooruit te zien. Tijdens duogesprekken die ingaan op de waarde van een dialectisch denken. Tijdens een gespreksgroep van uitmuntende poëten die de essentiële waarde van het ‘dansende denken’ durven bezingen. Tijdens de apotheose, gebracht door een dansend en muziek-spelend duo, die de onvergetelijke Hymnus an das Leben van Friedrich Nietzsche en Lou von Salomé in een eigentijdse muziek- en vormentaal pogen om te zetten. Dit laatste alweer in de buitenruimte, intiem, solidair én gratis te beleven.
Zaterdag 14-09-2019, van 13:00 tot 00:00
Zondag 15-09-2019, van 10:30 tot 22:0
